Kontynuując temat obiektów i urządzeń niegdyś występujących na Kanale Elbląsko-Oberlandzkim, a których nie ujrzymy już na Kanale Elbląskim (czyli po mostach ruchomych), zajmijmy się częściami składowymi urządzenia najbardziej chyba charakterystycznego dla funkcjonowania inżynierii kanałowej – a mianowicie budową wózka. W kilku kolejnych artykułach zostaną omówione jego wybrane elementy.
Najstarsze znane
Kontynuując temat obiektów i urządzeń niegdyś występujących na Kanale Elbląsko-Oberlandzkim, a których nie ujrzymy już na Kanale Elbląskim – czyli po mostach obrotowych, zajmijmy się tematem mostów również ruchomych - ale suwanych.
Mosty ruchome według profesora
Przypomnijmy, że według prof. Stanisława Januszewskiego (Kanał Elbląski, Wrocław 2021, s. 173 i 181-183):
Pod takim tytułem: Kanałowe „było i minęło...” zostaną sukcesywnie ukazywane i opisywane obiekty oraz urządzenia Kanału Elbląsko-Oberlandzkiego, które były przez wiele lat dla niego normą lub charakterystycznym elementem – a których współcześnie w ogóle, bądź w najlepszym przypadku w pierwotnej formie, już się nie uświadczy.
Zacznijmy od mostów, a konkretnie
Przyjęło się, że pod koniec grudnia każdego roku Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji wydaje rozporządzenie "w sprawie ustalenia, zmiany i zniesienia urzędowych nazw i rodzajów niektórych miejscowości oraz obiektów fizjograficznych" (na podstawie ustawy z dnia 29 sierpnia 2003 r. o urzędowych nazwach miejscowości i obiektów fizjograficznych).
Najnowsze rozporządzenie z dnia
Niech oto będzie wolno polecić Państwu krakowskie wydawnictwo „Renowacje i Zabytki”, a konkretnie grudniowy kwartalnik Nr 4(88)/2023.
Zrzut ekranowy ze strony internetowej Renowacje i Zabytki
(źródło: www.renowacjeizabytki.pl)
Jak pisze wydawca na swojej stronie internetowej:
„Pismo Renowacje i Zabytki kierowane jest do szerokiej grupy odbiorców, ze szczególnym uwzględnieniem: architektów, urbanistów, inżynierów,
Niejako tytułem uzupełnienia niedawnego artykułu Statek inspekcyjny „Steenke”, zapoznajmy się z trzema krótkimi, archiwalnym filmami z przełomu lat 20. i 30 XX wieku.
Choć są to obrazy z końca epoki kina „niemego”, to dwa z nich są anglojęzyczne, a jeden francuskojęzyczny. Umieszczono je obok siebie i są do obejrzenia na
Przypomnijmy, że 7 lutego 2023 r. w Izbie Historii Kanału Elbląskiego na pochylni Buczyniec miało miejsce uroczyste podpisanie listu intencyjnego w sprawie organizacji Żeglarskiego Szlaku Kulturowego.
Izba Historii Kanału Elbląskiego oraz sygnatariusze listu intencyjnego tuż po jego podpisaniu w dniu 7 lutego 2023 r. (źródło: Szlak Kulturowy Kanału Elbląskiego)
Dokument
Przyczynkiem do niniejszego artykułu jest rysunek G.J. Steenke z 25 lipca 1854 r.
Tuż po powrocie ze studyjnej wyprawy do USA i Wielkiej Brytanii, a jeszcze przed rozpoczęciem wznoszenia pochylni kanałowych (wówczas 4), czyli w okresie lat 1851-1854, inżynier Georg Jacob Steenke wybudował zespół 5 śluz od strony jeziora Druzno.
Temat wysp na szlaku systemu wodnego Kanału Elbląskiego zasługuje na całkiem odrębne i „objętościowo” niemałe opracowanie. Tymczasem sprawę potraktujmy jako sygnalną, rozpoczynając poszukiwania oraz ewentualną dyskusję.
Punktem wyjścia niech będzie całkiem nierzadko spotykane twierdzenie, że wyspa „Wielka Żuława”, znajdująca się przy południowym krańcu jeziora Jeziorak, jest największą wyspą śródlądową w
Część 2/4
Kontynuując temat pomników i obiektów kulturowych na szlaku Kanału Elbląsko-Oberlandzkiego – pod postacią dawnych siedzib i założeń obronnych Prusów – odwiedźmy kolejne, całkiem niedalekie od jeziora Dauby miejsce.
Jeziorak i dawne grodzisko na wyspie Bukowiec przy Wieprzu – na cieniowanej ortofotomapie
(źródło: warminskomazurskie.e-mapa.net)
2. Grodzisko WIEPRZ – Wyspa