Kraina Kanału Oberlandzkiego

   Tak zatytułowany film pochodzi z 1982 r. Choć kolorowy – to jest jakże wyjątkowym dokumentem archiwalnym, stworzonym przez Oddział Telewizji Polskiej w Gdańsku.      To wyjątkowa perełka dla miłośników wspomnień i czasów tzw. Polski Ludowej. Link do emisji filmu: https://tiny.pl/dlljg       Tytuł nawiązuje, zapewne bezwiednie, do przedwojennych haseł reklamowych i „pływaniu po górach”, a więc po stokach

     Kontynuując temat obiektów i rzeczy niegdyś występujących na Kanale Elbląsko-Oberlandzkim, a których raczej nie dostrzeżemy już na Kanale Elbląskim, zajmijmy się kolejnymi elementami składowymi dawnego wózka – a mianowicie „wózkowymi znakami nawigacyjnymi”. Wózek na stanowisku górnym pochylni Kąty w 2009 r. (autor: C. Wawrzyński) Niemiecki wózek. Polski wynalazek      Swego czasu, obok opisanej już modyfikacji wózka,

     Kontynuując temat obiektów i rzeczy niegdyś występujących na Kanale Elbląsko-Oberlandzkim, a których raczej nie odnotujemy już na Kanale Elbląskim, zajmijmy się kolejnym wyróżnikiem dawnego wózka – a mianowicie „wózkową sygnalizacją dźwiękową”. Wózki z dzwonami na pochylniach Buczyniec i Kąty. Lata 30. XX w. (źródło: www.bildarchiv-ostpreussen.de) Obowiązek powiadamiania      Śluzowego oraz operatora urządzeń pochylni należało, co oczywiste,

    Kontynuując temat obiektów i rzeczy niegdyś występujących na Kanale Elbląsko-Oberlandzkim, a których raczej nie dostrzeżemy już na Kanale Elbląskim, zajmijmy się kolejnym elementem składowym dawnego wózka – a mianowicie urządzeniem do podwieszania i przewożenia dodatkowych łódek manewrowych. Łodzie manewrowe podwieszone na kratownicy wózków – pochylnia Buczyniec na fotografii z 1862 r. oraz ta sama pochylnia

     Kontynuując temat obiektów i urządzeń niegdyś występujących na Kanale Elbląsko-Oberlandzkim, a których nie ujrzymy już na Kanale Elbląskim (czyli po mostach ruchomych), zajmijmy się częściami składowymi urządzenia najbardziej chyba charakterystycznego dla funkcjonowania inżynierii kanałowej – a mianowicie budową wózka. W kilku kolejnych artykułach zostaną omówione jego wybrane elementy. Najstarsze znane nam oryginalne fotografie z wózkami

     Niejako tytułem uzupełnienia niedawnego artykułu Statek inspekcyjny „Steenke”, zapoznajmy się z trzema krótkimi, archiwalnym filmami z przełomu lat 20. i 30 XX wieku.      Choć są to obrazy z końca epoki kina „niemego”, to dwa z nich są anglojęzyczne, a jeden francuskojęzyczny. Umieszczono je obok siebie i są do obejrzenia na stronie Kraina Kanału Oberlandzkiego –

Tekst na Święta Wielkanocne, jak i na każdą inną porę roku… (część 2/2)      Wiedząc, że pruski inżynier Georg J. Steenke rzeczywiście tworzył „własne” projekty kanałowych pochylni i po wcześniejszej analizie (doprawdy niewielu) stwierdzeń o takim autorskim projekcie Georga J. Steenke pochylni na Kanale Oberlandzkim, który byłby gotowy do realizacji w latach 40. XIX wieku –

Tekst na Święta Wielkanocne, jak i na każdą inną porę roku… (część 1/2)       Aby spróbować zmierzyć się z tematem i odpowiedzieć na pytanie: – Czy Georg J. Steenke wzorował się na Kanale Morris? – należy spojrzeć na tę kwestię w szerszym kontekście, albowiem znaczącego udziału w realizacji „idei” Kanału Elbląsko-Oberlandzkiego nie miał wyłącznie jeden człowiek,

Poniższy tekst (nieznacznie zmieniony i uzupełniony) pochodzi z rocznika „Technika w dziejach cywilizacji. Z myślą o przyszłości”, tom 18, pod red. Stanisława Januszewskiego, Wrocław 2022 Podsumowanie      Budowa nowego kanału w Prusach, osoba jego budowniczego oraz odbywane przezeń zagraniczne podróże studyjne cieszyły się zainteresowaniem ówczesnych gazet i czasopism, zarówno informacyjnych, politycznych, kulturalno-rozrywkowych, jak i fachowych.       Dwa

Poniższy tekst (nieznacznie zmieniony i uzupełniony) pochodzi z rocznika „Technika w dziejach cywilizacji. Z myślą o przyszłości”, tom 18, pod red. Stanisława Januszewskiego, Wrocław 2022      Zanim ustosunkujemy się do kwestii: czy Steenke wzorował się na Kanale Morris, przyjrzyjmy się rysunkom pochylni z Tablicy CD XIII, opublikowanej (za Michelem Chevalierem) w 1841 r. we Wiedniu, przez