Kraina Kanału Oberlandzkiego

    Kontynuujemy temat obiektów i urządzeń mostowych - „ruchomych”, niegdyś występujących na Kanale Elbląsko-Oberlandzkim, a których możemy już nie ujrzeć na Kanale Elbląskim.     Po wcześniejszych informacjach na temat mostów „obrotowych” (port wschodni Inspekcji Budownictwa Wodnego w Czulpie i most w Nowym Dolnie na rzece Dzierzgoń) oraz mostów „suwanych” (odcinek kanałowy pomiędzy pochylnią Kąty i jeziorem Druzno)

    Kontynuując temat obiektów i urządzeń niegdyś występujących na Kanale Elbląsko-Oberlandzkim, a których nie ujrzymy już na Kanale Elbląskim – czyli po mostach obrotowych, zajmijmy się tematem mostów również ruchomych - ale suwanych. Mosty ruchome według profesora     Przypomnijmy, że według prof. Stanisława Januszewskiego (Kanał Elbląski, Wrocław 2021, s. 173 i 181-183): „Z uwagi na charakter przęseł

    Pod takim tytułem: Kanałowe „było i minęło...” zostaną sukcesywnie ukazywane i opisywane obiekty oraz urządzenia Kanału Elbląsko-Oberlandzkiego, które były przez wiele lat dla niego normą lub charakterystycznym elementem – a których współcześnie w ogóle, bądź w najlepszym przypadku w pierwotnej formie, już się nie uświadczy.      Zacznijmy od mostów, a konkretnie od mostów ruchomych. Jedyny zachowany

Część 2/4         Kontynuując temat pomników i obiektów kulturowych na szlaku Kanału Elbląsko-Oberlandzkiego – pod postacią dawnych siedzib i założeń obronnych Prusów – odwiedźmy kolejne, całkiem niedalekie od jeziora Dauby miejsce. Jeziorak i dawne grodzisko na wyspie Bukowiec przy Wieprzu – na cieniowanej ortofotomapie (źródło: warminskomazurskie.e-mapa.net) 2. Grodzisko WIEPRZ – Wyspa BUKOWIEC    Pozostałości tak nazywanego grodziska

Część 1/4          Na tejże stronie, poświęconej w głównej mierze dawnemu Kanałowi Oberlandzkiemu, zostało już opisanych kilka budowli o charakterze pomnika kulturowego, znajdujących się wzdłuż szlaku kanałowego, jeśli nie wręcz bezpośrednio na jego brzegach.      Były to przykładowo: pomnik poległych "żeglarzy" w latach I wojny światowej, posadowiony w Liksajnach, przy styku kanału z południowym krańcem jeziora Ruda

     Trzeba przyznać, że kiedy były pisane artykuły o akweduktach na Kanale Elbląskim, tj. o akwedukcie Karnity (Tajemnicze jezioro Abiskar… oraz Odcinek akweduktowi-syfonowy na Kanale Elbląskim), następnie o akwedukcie Krasin (Akwedukt Krasin – drugi na Kanale Elbląskim) oraz o „akwedukcie” Oleśnica (Tunel i akwedukt Oleśnica) – sądziło się, że temat został wyczerpany, gdyż opisane zostały wszystkie

     Wiedzmy, że cały Kanał Elbląski, zgodnie z rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 14 stycznia 2011 r. jest Pomnikiem Historii, czyli formą ochrony zabytku nieruchomego o szczególnym znaczeniu dla kultury kraju.     Przypomnijmy też, że za szlaku wodnym dawnego Kanału Elbląsko-Oberlandzkiego można napotkać lub dostrzec kilka wartych uwagi pomników. Będzie to przykładowo opisany już pomnik poległych żeglarzy

Częściowo temat tego pomnika zastał wywołany przy okazji opisywania wizyty i rejsu Kanałem Elbląskim "zachodnich" studentów w 1957 r. Warto jednak, a wręcz należy temu szczególnemu miejscu poświęcić odrębny artykuł, uzupełniając go o kilka istotnych informacji, jak choćby pochodzenie kamienia...     Wstęp "pomnikowy"    Na szlaku wodnym dawnego Kanału Elbląsko-Oberlandzkiego płynący turysta napotka (dostrzeże) kilka wartych uwagi

    W znacznej mierze niniejszy tekst jest kontynuacją tematu zasygnalizowanego na tej stronie przy okazji opisu tzw. "czwartej linii kanałowej". Artykuł zatytułowany "Emilianów i Kanał Piławeckie Błoto - inna, "czwarta" linia kanałowa" opisuje drogę wodną, która mogła łączyć Miłomłyn z Ostródą, prowadząc od jeziora Ilińsk do Jeziora Drwęckiego poprzez Faltyjanki i Piławki.     Dodatkowo temat nadkanałowego Emilianowa

     Kontynuując opowieść Waltera Mathiaka, przedwojennego mieszkańca Leśnicy: Zarządzanie małdycką spółką      „... Gazeta Osteroder Zeitung donosiła 28 marca 1899 r.: Ernst Hildebrandt i upoważniony sygnatariusz Steputh zostali mianowani dyrektorami nowej AG. Steputh (poprawny Stepath) był bliskim współpracownikiem Hildebrandta. Notatka prasowa opisuje firmę jako zakład znany poza granicami prowincji.       Gazeta branżowa Hartungsche Handelszeitung w Królewcu opublikowała raport